Νατάλια Φουρκάδε, Αργεντινή
«Στελέχη με κοστούμι έψαχναν στα σκουπίδια»
«Στελέχη με κοστούμι έψαχναν στα σκουπίδια»
O ήχος της κατσαρόλας ηχεί ακόμη στα αφτιά της. Και τα μάτια της ανοίγουν διάπλατα όταν η 35χρονη Νατάλια από την Παταγονία λέει: «Ημουν κι εγώ εκεί το 2001». Εκείνος ο Δεκέμβρης στο Μπουένος Αϊρες τής έχει σφραγίσει τη ζωή, όπως και εκατομμυρίων Αργεντινών, που είδαν όλα γύρω τους να καταρρέουν. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είχε προηγηθεί, ο οικονομολόγος Ντομίνγκο Καβάγιο έχει γίνει «αρνητικό σύμβολο με τις μισητές συνταγές» μέτρων εξόντωσης των εργαζομένων, η κυβέρνηση Ντε λα Ρούα είχε προχωρήσει στο μερικό «πάγωμα» των καταθέσεων- δεν επιτρέπονταν αναλήψεις άνω των 250 δολαρίων εβδομαδιαίως. Ωσπου στις 20 Δεκεμβρίου «βγήκαμε όλοι στον δρόμο, μαμάδες με μωρά στο καρότσι, παππούδες, νεολαίοι, μια λαοθάλασσα, ένας ωκεανός οργής» διηγείται η Νατάλια.
Οι τράπεζες κατέβασαν ρολά. Δεν μπορούσε κανείς να πάρει τα χρήματά του. Ο κόσμος, λέει, δεν ήταν υποψιασμένος. «Οι πλούσιοι ήξεραν και είχαν στείλει τις καταθέσεις τους στο εξωτερικό.Οι απλοί άνθρωποι έμειναν χωρίς φαΐ. Επικράτησε χάος. Η πορεία προς την Ρlaza de Μayo ήταν ειρηνική. Οι ήχοι από τις κατσαρόλες δονούσαν τον αέρα. Ωσπου κοντά στο Προεδρικό Μέγαρο δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες άρχισαν να θερίζουν» .
Εκτοτε, όπως περιγράφει, «ήταν μια κόλαση». Θυμάται πώς άρχισε το πλιάτσικο, «γίνονταν ληστείες παντού. Ο κόσμος από την περιφέρεια είχε έρθει στην πρωτεύουσα. Χάος! Για 5 δολάρια ή για ένα ακριβό ζευγάρι γυναικεία παπούτσια γίνονταν σκοτωμοί. Φοβερό! Φοβερό!».
Η (τότε) 25χρονη Νατάλια ζούσε σε ένα διαμέρισμα με τον αδελφό της. Οι γονείς της ήταν στη Βενεζουέλα. «Φίλοι μου έφυγαν από τη χώρα. Εγώ όμως ήθελα να τελειώσω τις σπουδές μου. Μου έστειλαν χρήματα οι γονείς μου από τη Βενεζουέλα. Πριν, ένα δολάριο ισοδυναμούσε με ένα πέσο, μετά με 3,5». Περιγράφει συγκλονισμένη όσα είδε και άκουσε: «Στελέχη επιχειρήσεων με κοστούμι να ψάχνουν στα σκουπίδια, να κλέβουν οδηγούς αυτοκινήτων, να είναι εξαθλιωμένοι. Φτώχεια μαύρη, εξαφανισμένη η μεσαία τάξη. Απολύσεις. Ανθρωποι να κλαίνε που έχασαν όλες τις καταθέσεις τους, επιδρομές σε σουπερμάρκετ. Ο κόσμος πήγαινε σε μεγάλες αλάνες και οι αγοραπωλησίες γίνονταν με ανταλλαγή. Φρούτα ο ένας, λάδι ο άλλος, παπούτσια ο άλλος... Ανταλλακτική οικονομία και διαδικασίες σαν το παιχνίδι Μονόπολη...» .
Η Νατάλια είδε τις διαδηλώσεις στην Αθήνα κατά της συμφωνίας της κυβέρνησης με ΕΕ- ΔΝΤ: «Μου θύμισαν την Αργεντινή του 2001...».
